PSYCHOLOGIA: Fazy rozwoju przywiązania u dziecka

Pierwsze miesiące i lata życia dziecka to dla niego olbrzymi rozwój. O tym wiemy przecież doskonale. Dziecko zaczyna siadać, pełzać, raczkować, chodzić, mówić i… długo można wymieniać. Dziecko też uczy się czegoś więcej. Wchodzi mianowicie w świat swoich emocji od wyrażania ich do rozróżniania i przywiązywania się, tworzenia więzi. Poznaj fazy rozwoju przywiązania u dziecka po to, by wiedzieć kiedy i jakie zachowania są naturalne.

FAZA I (od narodzin do 12. tygodnia)

Zaraz po narodzinach dziecko daje sygnały do otoczenia, które mają na celu wzbudzenie w innych zachowań opiekuńczych względem niego. Na razie jeszcze nie kieruje ich w stronę konkretnej, tej jedynej wyłącznej osoby. Na początku życia dziecka w kwestii więzi dominuje ta druga strona, czyli rodzic lub opiekun. To on zaspokaja potrzebę bliskości czy kontaktu. W ciągu tych pierwszych tygodni życia dziecka ustalają się pierwsze normy funkcjonowania rodzic – dziecko, np. obie strony dowiadują się jak często są sobie potrzebne i jak długo trwa każdy kontakt oraz jak szybko rodzic reaguje na wezwania dziecka.

FAZA II ( od 3. do 6. miesiąca)

To okres w którym dziecko zaczyna przejmować coraz większą kontrolę w relacji ze swoim opiekunem. Powoli wytwarzają się prawdziwe więzi i przywiązanie. Nasze powtarzające się zachowania i regularność czynności, które dla dziecka wykonujemy sprawiają, że u dziecka pojawiają się preferencje co do otrzymywanej opieki. Dzięki temu nasz maluszek zaczyna sam rozpoczynać interakcje ze swoim głównym opiekunem. To bardzo ważny okres w życiu dziecka, ponieważ strategie przywiązaniowe z  tego okresu rzutują na dalszy jego rozwój.  Wszelkie zakłócenia w funkcjonowaniu rodziny już na tym etapie zostają przez dziecko zapamiętywane.

FAZA III (od 6. miesiąca do 2,5 roku życia)

Na tym etapie życia dziecko tworzy ogromną więź z tym opiekunem, który najczęściej się nim zajmuje. Z uwagi że najczęściej jest to mama, to z nią dziecko zaczyna kontrolować bliskość. Pojawiają się w tym okresie zupełnie nowe zachowania. Dziecko lubi chodzić za mamą, okazuje wielką radość na jej widok, czuje się w jej towarzystwie prawdziwie bezpiecznie i potrafi okazać swoje zaufanie. W tym okresie mamy także do czynienia z dwoma rodzajami leków: 1) przed obcymi, 2) przed rozstaniem z mamą. Mówi się, że najbardziej lęki te nasilają się w okolicach 9. i potem 18. miesiąca życia. Trzeba pamiętać, że jest to całkowicie naturalne i co ważne –zdrowe, ponieważ dziecko w ten sposób uczy się chronić siebie przed ewentualnym zagrożeniem. W tym okresie dziecko zaczyna wyraźnie wyróżniać mamę spośród grona innych otaczających je osób.

FAZA IV ( od 2,5. roku życia wzwyż)

To temat na osobny artykuł, ponieważ po 2,5 roku życia aż do dorosłości w życiu przywiązaniowym dziecka wiele i jeszcze więcej się dzieje. Przede wszystkim małe dziecko obserwuje mamę, naśladuje ją, patrzy także na to jak odnosi się do ludzi i czy nimi się otacza, uczy się z nią i z innymi relacji partnerskich. Style przywiązania i poczucie bezpieczeństwa jakie na co dzień dostaje od mamy, procentują na lata.

ZOBACZ TAKŻE:

Wybór pediatry? Podpowiadamy na co zwrócić uwagę! >>